3. Pijn is meer dan alleen maar weefselschade

Dit kan een onderdeel van een mogelijke verklaring zijn.

Als samenleving hebben we de neiging om pijn te veel toe te schrijven aan structurele schade of verwonding … zelfs als we weten dat een verwonding al lang geleden is genezen, of dat het niveau van schade het niveau van pijn niet kan verklaren.

Maar in werkelijkheid zijn er miljoenen mensen met ernstige chronische pijn die absoluut geen tekenen van weefselschade in het lichaam vertonen. Fibromyalgie, migraine, ischias en zenuwpijn vallen allemaal in deze categorie.

Net als elke andere vorm van pijn, worden de symptomen van deze aandoeningen in de hersenen verwerkt. Ze zijn net zo echt en ernstig, en kunnen vaak zelfs nog frustrerender zijn omdat ze niet veel fysieke aanwijzingen achterlaten.

Maar we weten wel iets meer dan vroeger over dit soort pijn. Hersenbeeldstudies hebben bijvoorbeeld significante verschillen in hersenactiviteit aangetoond terwijl deze pijntoestanden optreden. Dus er zijn ZEKER fysieke veranderingen gebeuren in het lichaam, het zijn slechts veranderingen waar we niet zo bekend mee zijn.

Dit soort veranderingen zijn wat we een “fysiologische verandering” in het lichaam noemen. Ze omvatten tijdelijke, omkeerbare toestanden zoals veranderingen in spierspanning, afscheiding van hormonen, hersenactiviteit en bloeddruk. Ondanks het feit dat deze moeilijk te identificeren zijn bij medische beeldvorming kunnen fysiologische veranderingen echte, ernstige pijn veroorzaken, maar het belangrijkste om te onthouden over dit type verandering is dat het omkeerbaar en tijdelijk is. En hoewel het zeer intense pijn veroorzaakt, veroorzaakt het geen permanente weefselschade .

Een breed scala aan factoren kan een fysiologische verandering in het lichaam veroorzaken, dus laten we beginnen met een eenvoudig voorbeeld te bekijken: stress.

We erkennen allemaal dat stress gepaard kan gaan met sommige fysieke reacties, zoals gespannen schouders, misselijkheid of hoofdpijn. Net als bij pijn, gebeuren deze fysieke reacties op een lager niveau vanwege je hersenen. Zoals we weten, verwerkt het brein constant contextuele informatie, inclusief wat voor soort stress er gaande is in je leven.

Of je je dat nu realiseert of niet, je brein verzendt deze informatie onbewust en automatisch naar de rest van je lichaam …

Het doet dit via een chemisch netwerk.

Zie het brein als de uitgever. Het schrijft en print de krant, die alle laatste informatie bevat waarvan hij wil dat het lichaam op de hoogte is … in dit geval zou de krant kunnen zeggen dat je een enorme deadline hebt, of dat je in de midden in een gevecht met je wederhelft zit.

Vervolgens creëert je brein zijn eigen krantenjongens, liganden genaamd, die door het lichaam reizen en de krant cel voor cel afleveren.

Kleine postbussen, receptoren genoemd, zitten op elke cel en wachten op het ontvangen van het papier.

Zodra de krant in de brievenbus komt, geven deze receptoren het door aan de cel zodat de cel de krant kan lezen en beslissen wat te doen.

Dit gebeurt allemaal automatisch en vrijwel onmiddellijk … dus onze cellen ontvangen deze updates voortdurend en beslissen of ze er iets aan moeten doen.

Op basis van de informatie die ze krijgen, kan een cel ervoor kiezen om allerlei dingen te doen … zichzelf te verdelen, extra eiwitten te maken, eender wat.

Kort gezegd betekent dit dat contextuele informatie, zoals een sterke emotie of een stressvolle situatie, fysiek kan veranderen wat er in onze cellen gebeurt.

Vermenigvuldig dat over een hele reeks cellen, en je ziet hoe dit echt ons lichaam kan beïnvloeden. Dit chemische netwerk van informatie verklaart hoe deze stressreacties op een lager niveau optreden, maar het kan ook veel grotere fysieke reacties uit onze cellen activeren

Het kan ons pijn doen voelen op plaatsen waar er geen letsel is, onze spieren spannen, de bloedstroom opnieuw richten of zelfs een migraineaanval veroorzaken.

Aan de andere kant is dit netwerk ook in staat om dezelfde symptomen om te keren … net zoals wanneer je schouders ontspannen zodra je jezelf uit een stressvolle situatie verwijdert.

Deze berichten van de hersenen spelen dus een zeer cruciale rol bij zowel het creëren van pijn als het verlichten van pijn. Het placebo-effect is een geweldig voorbeeld van hoe krachtig de invloed van de hersenen kan zijn en hoe het fysiek kan veranderen wat er in het lichaam gebeurt op basis van alleen contextuele informatie. Wanneer een schijnmedicatie wordt ingenomen, geloven de hersenen dat verlichting onderweg is, waardoor het lichaam ontspant en in veel gevallen het natuurlijke vermogen van het lichaam activeert om zichzelf te genezen.

Dr. Tor Wager legt uit hoe het placebo-effect in het lichaam werkt:

Dr. Tor Wager: “Enkele van de meest dramatische resultaten die we in ons lab hebben gezien, zijn dat als je nepmedicatie neemt, je hersenen opioïden vrijgeven. De hersenen hebben een eigen interne apotheek.

“We nemen morfine, of fentanyl, oxycodon, hydromorfon, of wat dan ook, en dat zijn externe medicijnen die werken op receptoren in onze hersenen die gelinkt worden met pijnverlichting, en een goed gevoel. De reden dat we die receptoren HEBBEN, is omdat je hersenen hun eigen interne medicijnen kunnen maken. Je hersenen hebben een eigen interne apotheek die je kunt gebruiken.

“De reden dat deze interne apotheek bestaat, is om je kennis te vertalen over waar je bent, wat er met je gebeurt en wat het grotere geheel is in veranderingen op lager niveau in je hersenen. Dat is waar de hersenen vragen:” Hoeveel pijn moet ik produceren op dit moment? Moet het meer of minder zijn voor wat ik aan het doen en op basis waar ik nu ben?”

“Opioïden helpen om dat te implementeren. Dus het krijgen van een schijnbehandeling, zoals een huidcrème, kan endogene opioïde afgifte veroorzaken.”

Gastheer: “Dus het brein neemt de informatie ‘er is iets dat verondersteld wordt hier te helpen’ op en neemt dan de beslissing om minder pijn te creëren of te ervaren?”

Dr. Tor Wager: “Precies, dat klopt. En veel werk in de neurowetenschap heeft het idee uitgewerkt dat waar je mee bezig bent, in termen van je leven, ertoe doet. Wat betekent de pijn voor jou? Zit je midden in een gevecht, een vechtscheiding of een sociale impasse? Ben je in staat om je te concentreren op de pijn en te genezen? Of moet je iets anders doen dat veeleisend is, waar pijn voelen afleidend en schadelijk voor je kan zijn? Dus op basis van die dingen – wat we de ‘omgevingscontext’ noemen – hebben je hersenen het vermogen om pijn op en af ​​te zetten, soms behoorlijk dramatisch. ”

Het is verbazingwekkend om na te denken over hoe drastisch de hersenen kunnen veranderen wat er in de rest van het lichaam gebeurt, zowel door ernstige symptomen te creëren als door ze te verlichten.

Laten we een korte samenvatting van al deze concepten maken:

• Mensen denken dat pijn gepaard gaat met weefselschade, maar een groot deel van chronische pijn houdt helemaal geen weefselschade in het lichaam in.
• Toch zijn er nog fysiologische veranderingen die pijn veroorzaken, zoals verschillen in hersenactiviteit en neurale paden.
• Stress is een alledaags voorbeeld van iets dat fysiologische veranderingen in het lichaam kan veroorzaken … de hersenen verzenden de boodschap over wat er op alle cellen in het lichaam gebeurt, en ze reageren overeenkomstig.
• Dit chemische informatienetwerk kan ook verantwoordelijk zijn voor veel grotere fysieke reacties in het lichaam, zoals migraine of zenuwpijn.
• Maar gelukkig heeft het ook de kracht om de interne apotheek van je lichaam te ontgrendelen en te helpen de symptomen om te keren of te genezen.