Wanneer je het leven leeft met een sterke innerlijke criticus, kan het voelen dat je wordt beschermd bij alles wat je doet.
Maar jezelf op elk moment beoordelen is niet alleen irrationeel, het is ook enorm onproductief.
Dus vandaag gaan we helpen om nuttig oordeel (rationeel kritisch denken) te scheiden van nutteloos oordeel (de innerlijke criticus) .
Laten we het hebben over de innerlijke criticus. Dat is de kleine stem in je hoofd die je herinnert aan hoe je je zou moeten voelen of waar je je voor moet schamen. Het kan je bijvoorbeeld vertellen dat je niet slim genoeg bent, te lui of dat je een slechte vriend bent.
Soms is kritisch denken nuttig. Het is niet realistisch om rond te lopen en te denken de beste in alles te zijn en alles perfect te doen. Er is een element van zelfbewustzijn in kritisch denken dat ons helpt onze zwakheden te verbeteren, onze sterke kwaliteiten te benutten en te leren hoe we ons kunnen verbeteren. Maar het kan na een tijdje heel gemakkelijk zijn om de innerlijke criticus te verwarren met deze rationele kritische gedachten.
Hoe maak je het onderscheid tussen hoe een rationele kritische gedachte eruit ziet versus hoe een gedachte van de innerlijke criticus eruit ziet?
Het grote verschil tussen de twee is dat rationele kritische gedachten ons zullen helpen leren . Het innerlijke kritisch denken kan echt destructief zijn , en dient om ons zelfrespect te geven, ons in een spiraal van negativiteit te brengen en onze pijnsymptomen te intensiveren.
Rationeel kritisch denken is niet repetitief. Het herhaalt zich niet zoals een kapotte plaat, wat wel het geval is bij het innerlijke kritisch denken. Een gedachte die de innerlijke criticus heeft kan zo klinken: “Ik ben niet slim genoeg om dit te doen. Ik ben erg dom. Ik kan niet geloven dat ik dacht dat slim genoeg was om dit voor elkaar te krijgen.” Een rationeel kritische gedachte klinkt misschien iets meer als volgt: “Sommige van deze problemen waar ik aan werk zijn echt moeilijk op te lossen. Het is misschien moeilijker dan ik dacht om dit alleen te doen.”
Een andere manier om te weten of je luistert naar een rationele kritische gedachte van een boodschap van je innerlijke criticus, is dat de innerlijke criticus de neiging heeft heel zwart en wit binair te denken . Dus het zou zoiets kunnen zeggen als: “Ik ben dom, ik ben niet slim, er is geen andere manier om dit te zien. De waarheid is dat ik een idioot ben. “Geen grijstinten. Maar je rationele brein ziet veel grijstinten. Het zou een uitspraak meer kunnen doen als: ik heb hier echt een dwaze fout gemaakt, maar ik ben slim genoeg om het volgende keer anders en beter te doen. ”
Een derde tip om onderscheid te maken tussen je innerlijke criticus en de rationele denkzijde van je hersenen is dat je innerlijke criticus de neiging heeft om in een lus vast te lopen. Het klinkt misschien als: “Ik ben niet slim Ik ben niet slim Ik ben niet slim Ik ben dom Ik ben dom Ik ben dom Ik ben dom,”
Maar je rationele brein is vooruit gericht. Dus zelfs als het erkent dat iets niet helemaal klopt, probeert het erachter te komen wat eraan te doen is. Dus in plaats van alleen maar te zeggen: “Ik ben niet slim, ik ben erg dom”, zou het altijd in andere woorden kunnen zeggen: “Misschien moet ik hulp krijgen van iemand die hier beter in is dan ik. Of misschien moet ik mijn tijd niet richten op dit soort activiteiten. ”
Dat zijn enkele tips om een onderscheid te maken tussen je rationele kritische denken en je innerlijke criticus. Je moet echt aandacht aan hoeveel je innerlijke criticus naar buiten komt. Het is misschien niet gewoon redelijk om hem / haar te negeren. Maar wanneer je het kun herkennen en kunt doen van rationele kritische gedachten, kan het zijn om te zeggen: ‘Hé, ik geloof niet dat dat echt waar is. Dit is gewoon mijn innerlijke criticus die aan het praten is. ”Dan kun je een klein beetje afstand en ruimte tussen jou en die negatieve gedachte maken.